เขาคือเจ้าชายมังกร

บทนำ

          มังกร สัตว์ในเทพนิยาย ถ้าทางตำนานแถวบ้านเราก็คงจะมีลำตัวที่ยาว มีเขาเหมือนกวาง มีเขี้ยว ขาเป็นเหยี่ยว มีเกล็ดเหมือนปลา บินได้ พ่นไฟได้ ละมั้ง แต่ถ้าในประเทศไทยก็คงจะเป็นอะไรที่เหมือนพญานาคนั่นแหละครับ แต่ที่แน่ๆจะมีคนสักกี่คน ที่เคยเห็นกันล่ะ

          ผมชื่อ ชิน ครับ ไม่ใช่ ชิน ชินวุฒินะ ชินชาตะหาก ทำไมผมถึงชื่อนี้นะเหรอ ไม่รู้เหมือนว่าทำไมคนที่บ้านถึงตั้งชื่อนี้ให้ แต่ที่เรียกว่าชินชานั่นก็เพราะ ใบหน้าที่ไร้อารมณ์เหมือนศพเดินได้อย่างผมนี่แหละ เพื่อนๆในห้องถึงตั้งฉายาให้

          ผมอายุ 16 ปีครับ ตอนนี้เป็นหนุ่มแล้ว สถานภาพโสด เด็กม.ปลายแบบผมก็อยากจะลองมีความรักดูเหมือนกับเขาบ้าง แต่ใครล่ะจะมาสนคนหน้าไร้อารมณ์แบบผมกันล่ะ งานอดิเรกชอบนอนอ่านการ์ตูน เล่นเกม เหมือนเด็กผู้ชายปกติทั่วไป แต่เรื่องกีฬาน่ะเหรอ ผมคงไม่ใช่พวกเทพระดับเอส ที่เก่งกีฬาแบบโปรอะไรนั่นหรอกน่ะ ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยได้เกรดวิชาพละเกินเกรด 3 สักที อาจเป็นเพราะผมมันห่วยก็เป็นได้ = =a

          ในสมัยเด็กเชื่อว่าทุกคนต้องคิดว่าตัวเองมีพลังพิเศษบ้างแหละครับ การ์ตูนที่ฉายบ้านเราก็จะเป็นแฟนตาซีส่วนใหญ่เลยแหละ อัศวินผจญภัย พ่อมด นักบวช ผู้กอบกู้โลก พลังไซย่า หรือสาวน้อยเวทย์มนต์ ผมยอมรับอย่างโดยดีเลยว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ล้วนเป็นเบ้าหลอมที่ทำให้ผมเป็นผมอย่างในทุกวันนี้

          เรื่องนี้เกิดในช่วงหน้าฝน นักเรียนอย่างเราไม่ค่อยมีใครชอบหน้าฝนหรอกครับ ถุงเท้าที่เปียกและเราต้องใส่มันเรียนทั้งวันจนเสี่ยงกับโรคน้ำกัดเท้า หรือแม้กระทั่งซักผ้าเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะแห้ง นับว่าเป็นอุปสรรคไม่น้อยสำหรับคนในเมือง แต่ข้อดีที่พอจะเห็นอยู่มีบ้างก็คือ อย่างน้อยชาวนาก็มีน้ำไว้สำหรับทำการเกษตร หลังจากโรงเรียนเลิกแล้ว สิ่งที่ตรงเวลายิ่งกว่าอะไรนั่นก็คือ ฝนตกช่วง 16.00 ของทุกวัน ผมภาวนาอยู่เสมอว่า ฝนตกได้นะ แต่ขออย่าฟ้าผ่าได้ไหม เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าไม่ค่อยดีต่อใจผมสักเท่าไหร่ และแล้ว....มันก็เกิดจริง....ต่อหน้าผมคนเนี่ย....